Weer terug

Ja, hoelang kun je in Denemarken blijven? De ene zal er niet genoeg van krijgen, de ander denkt we moeten ook nog terug! En dat laatste betrof ons. Dus de sokken erin en we voeren terug richting Duitsland na amper een week in Denemarken geweest te zijn. Wat me wel duidelijk geworden is,  dat je veel uren moet varen om in Denemarken te komen. Dat is niet alles, je moet de Elbe op/af, de Duitse bocht nemen en de wadden. Allemaal onzekere riskante situaties afhankelijk van veel factoren. Maar wij houden wel van een avontuurtje, dus gaan met die banaan. De laatste Deense haven was Mommark, knus, weinig Nederlanders, dus als je iemand treft is het gelijk wat doen jullie hier? Ook het feit dat er in Kronen afgerekend moet wordenis niet voordelig, want je gaat als je met euries betaalt altijd de mist in. 

Eenmaal in Duitsland moet het NOK weer genomen worden, daar doen wij niet moeilijk over: voor 6en op en voor de sluis liggen wachten tot je geschut wordt. Dan in een moeite door naar Brunsbuttel om daar om 20 uur geschut te worden (de sluis stond toch open). Eenmaal buiten geprobeerd een haventje in te varen vlak achter de sluis, maar ja het tij hè.  Dus voor de haven vast in de blub. Niet getreurd, het volgend tij met hoog water wacht en gelukkig lagen we ver genoeg van de grote jongens die de Elbe op en af varen. De Elbe is een grote getijde rivier waar je niet alleen met afgaand water rekening rekening moet houden maar ook met de vloed die ver doorzet. Echter toen we loskwamen en wilden gaan varen de volgende ochtend stond er een dichte mist, niet doen dus. Een paar uur verder met goed zicht stond de vloed weer tegen en dat schoot ook niet op. Pas om 16 uur konden we weg en profiteren van de stroom (voor je het weet kan je uren niets en moet je wachen), in ons geval na bijna 20 uur wachten, zucht. Niet getreurd, we snelden naar Cuxhaven waar we konden tanken en overnachten voor de volgend uitdaging: de Duitse bocht. 

Wederom vroeg vertrokken, het zicht was niet helemaal helder, maar het zou snel opentrekken. Opeens hoorden we door de marifoon.... ja das Schif aus  Cuxhaven sofort nach Steurerbord fahren....we schrokken ons een hoedje, waren wij dat? Nee, het betrof een ander pleziervaartuig, wij hadden al een poos de haven verlaten dus dat kon niet. Eenmaal op het open water geprobeerd onze positie te bepalen (wat is die electronische kaart toch een uitkomst, wij hebben er veel voordeel van gehad). Toch maar uit de shiplane blijven was het devies. Tot er toch nog en dikke joekel ons acherop kwam die we niet gezien hadden, wegwezen! Het zicht was niet geweldig en je krijgt een fikse boete als je in de shiplane vaart. Gelukkig op tijd gezien en gereageerd, je moet er niet aan denken.....

De aanloop naar het eerste Duitse waddeneiland Wangerooge was lastig, stroom tegen en veel banken, maar de zeehondjes maken veel goed. Om 3 uur lagen we aan de steiger.